Η μέθοδος αυτή περιλάμβανε την ενσωμάτωση ενός ζωντανού ήπατος σε ένα τεχνητό σύστημα υποστήριξης ζωής που κρατούσε τον εγκέφαλο λειτουργικό. Το ήπαρ φαίνεται να παράγει κετονικά σώματα, τα οποία παρέχουν ενέργεια και προστατεύουν τον εγκέφαλο από βλάβες. Παρόλο που η συγκεκριμένη τεχνική έχει δοκιμαστεί μόνο σε χοίρους, υπάρχει πιθανότητα να επεκταθεί και σε ανθρώπους στο μέλλον.
Ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα κατά τη διάρκεια μιας καρδιακής ανακοπής είναι η έλλειψη οξυγόνου και ενέργειας στα όργανα, λόγω της διακοπής της κυκλοφορίας του αίματος. Αυτή η κατάσταση, γνωστή ως ισχαιμία, μπορεί να οδηγήσει σε μοιραία εγκεφαλική βλάβη μέσα σε λίγα λεπτά. Ωστόσο, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι ασθενείς που υπέστησαν και ηπατική ισχαιμία παρουσίασαν χειρότερη νευρολογική κατάσταση, ενώ εκείνοι με υγιές ήπαρ είχαν καλύτερη έκβαση.
Στο πλαίσιο πειραμάτων, οι ερευνητές προκαλέσαν ισχαιμία σε ομάδες χοίρων, περιορίζοντας τη ροή αίματος στον εγκέφαλο ή και στο ήπαρ. Διαπιστώθηκε ότι οι χοίροι χωρίς ηπατική ισχαιμία υπέστησαν λιγότερη εγκεφαλική ζημιά. Οι επιστήμονες ανέπτυξαν μία τροποποιημένη εκδοχή του συστήματος υποστήριξης ζωής, συνδυάζοντας τη λειτουργία ενός υγιούς ήπατος στη διαδικασία.
Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων, οι εγκέφαλοι των χοίρων που συνδέθηκαν με το σύστημα υποστήριξης με ήπαρ επέδειξαν συνειδητή δραστηριότητα για περισσότερο χρόνο συγκριτικά με αυτούς που δεν είχαν αυτό το όργανο στη διαδικασία. Σημαντικό είναι ότι εμπειρικά φάνηκε πως η μεγαλύτερη διάρκεια αποκοπής από το σώμα που έδειξε θετικά αποτελέσματα για αναζωογόνηση ήταν 50 λεπτά.
Τα ευρήματα ενδέχεται να συμβάλλουν στη διάσωση ανθρώπινων ζωών στο μέλλον, επισημαίνουν οι ερευνητές, και μπορεί να οδηγήσουν σε αναπτύξεις στο πεδίο των μεταμοσχεύσεων, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας χρήσης γονιδιακά τροποποιημένων οργάνων. Σύμφωνα με τον Δρ Zhiyong Guo και τους συνεργάτες του, οι ανακαλύψεις αυτές ανοίγουν νέους θεραπευτικούς δρόμους για πιθανές κλινικές παρεμβάσεις.
Πηγή: newsbomb.gr